از رنج کشیدن آدمی حر گردد
قطره چو کشد حبس صدف در گردد
گر مال نماند سر بماناد بجای
پیمانه چو شد تهی دگر پر گردد
< رباعی شمارهٔ ۶۲
رباعی شمارهٔ ۶۰ >
