در دهر چو آواز گل تازه دهند
فرمای بتا که می به اندازه دهند
از حور و قصور و ز بهشت و دوزخ
فارغ بنشین که آن هر آوازه دهند
< رباعی شمارهٔ ۷۷
رباعی شمارهٔ ۷۵ >
