ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور
< رباعی شمارهٔ ۱۰۳
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ >
