مرغی دیدم نشسته بر باره طوس
در پیش نهاده کله کیکاووس
با کله همی گفت که افسوس افسوس
کو بانگ جرسها و کجا ناله کوس
< رباعی شمارهٔ ۱۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ >
