از تن چو برفت جان پاک من و تو
خشتی دو نهند بر مغاک من و تو
و آنگاه برای خشت گور دگران
در کالبدی کشند خاک من و تو
< رباعی شمارهٔ ۱۵۲
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ >
