چندان که نگاه میکنم هر سویی
در باغ روانست ز کوثر جویی
صحرا چو بهشت است ز کوثر گم گوی
بنشین به بهشت با بهشتی رویی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۰
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ >
