تا زلف تو شاه گشت و رخسار تو تخت
افکند دلم برابر تخت تو رخت
روزی بینی مرا شده کشتهٔ بخت
حلقم شده در حلقهٔ سیمین تو سخت
< رباعی شمارهٔ ۳۸
رباعی شمارهٔ ۳۶ >
