هان تا تو نبندی به مراعاتش پشت
کو با گل نرم پرورد خار درشت
هان تا نشوی غره به دریای کرم
کو بر لب بحر تشنه بسیار بکشت
< رباعی شمارهٔ ۱۶۱
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ >