دل گر چه درین بادیه بسیار شتافت
یک موی ندانست و بسی موی شکافت
گرچه ز دلم هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذرهای راه نیافت
< رباعی شمارهٔ ۱۶۶
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ >
