از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت
بگذاشت مرا و جستجوی تو گرفت
اکنون ز منش هیچ نمیآید یاد
بوی تو گرفته بود خوی تو گرفت
< رباعی شمارهٔ ۱۶۹
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ >
