ما را نبود دلی که خرم گردد
خود بر سر کوی ما طرب کم گردد
هر شادی عالم که بما روی نهد
چون بر سر کوی ما رسد غم گردد
< رباعی شمارهٔ ۱۹۴
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ >