خرم دل آنکه از ستم آه نکرد
کس را ز درون خویش آگاه نکرد
چون شمع ز سوز دل سراپا بگداخت
وز دامن شعله دست کوتاه نکرد
< رباعی شمارهٔ ۲۱۶
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ >
