خواهی که ترا دولت ابرار رسد
مپسند که از تو بر کس آزار رسد
از مرگ میندیش و غم رزق مخور
کین هر دو بوقت خویش ناچار رسد
< رباعی شمارهٔ ۲۲۲
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ >
