قومی ز خیال در غرور افتادند
و ندر طلب حور و قصور افتادند
قومی متشککند و قومی به یقین
از کوی تو دور دور دور افتادند
< رباعی شمارهٔ ۲۳۸
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ >