خلقان تو ای جلال گوناگونند
گاهی چو الف راست گهی چون نونند
در حضرت اجلال چنان مجنونند
کز خاطر و فهم آدمی بیرونند
< رباعی شمارهٔ ۲۶۳
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ >