زان ناله که در بستر غم دوشم بود
غمهای جهان جمله فراموشم بود
یاران همه درد من شنیدند ولی
یاری که درو کرد اثر گوشم بود
< رباعی شمارهٔ ۲۷۸
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ >
