هر کو ز در عمر درآید برود
چیزیش بجز غم نگشاید برود
از سر سخن کسی نشانی ندهد
ژاژی دو سه هر کسی بخاید برود
< رباعی شمارهٔ ۲۸۷
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ >
