گفتی که شب آیم ارچه بیگاه شود
شاید که زبان خلق کوتاه شود
بر خفته کجا نهان توانی کردن
کز بوی خوش تو مرده آگاه شود
< رباعی شمارهٔ ۲۹۳
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ >
