آتش بدو دست خویش بر خرمن خویش
چون خود زدهام چه نالم از دشمن خویش
کس دشمن من نیست منم دشمن خویش
ای وای من و دست من و دامن خویش
< رباعی شمارهٔ ۳۷۹
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ >
