گر من گنه جمله جهان کردستم
عفو تو امیدست که گیرد دستم
گفتی که به روز عجز دستت گیرم
عاجزتر ازین مخواه کاکنون هستم
< رباعی شمارهٔ ۴۱۷
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ >
