از دیدهٔ سنگ خون چکاند غم تو
بیگانه و آشنا نداند غم تو
دم در کشم و غمت همه نوش کنم
تا از پس من به کس نماند غم تو
< رباعی شمارهٔ ۵۷۹
رباعی شمارهٔ ۵۷۷ >
