دنیا نه مقام ماست نه جای نشست
فرزانه در او خراب اولیتر و مست
بر آتش غم ز باده آبی میزن
زان پیش که در خاک روی باد بدست
< رباعی شمارهٔ ۷
رباعی شمارهٔ ۵ >
