فکری که بر آن طبع روان میگذرد
شرحش ز معانی و بیان میگذرد
شعر تو چرا نازک و شیرین نبود
آخر نه بدان لب ودهان میگذرد
< رباعی شمارهٔ ۱۶
رباعی شمارهٔ ۱۴ >
