جان قصهٔ آن ماه سخنگو گوید
دل کام روان زان لب دلجو جوید
گر عکس رخش بر چمن افتد روزی
از خاک همه لالهٔ خود رو روید
< رباعی شمارهٔ ۲۱
رباعی شمارهٔ ۱۹ >
