ای دل پس از این انده بیهوده مخور
زین پیش غم بوده و نابوده مخور
جان میده وداد طمع و حرص مده
غم میخور و نان منت آلوده مخور
< رباعی شمارهٔ ۳۶
رباعی شمارهٔ ۳۴ >
