از دل نرود شوق جمالت بیرون
وز سینه هوای زلف و خالت بیرون
این طرفه که با این همه سیلاب سرشگ
از دیده نمیرود خیالت بیرون
< رباعی شمارهٔ ۴۸
رباعی شمارهٔ ۴۶ >
