چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن
با لشگر غم چه بایدت کوشیدن
سبز است لبت ساغر از او دور مدار
می بر لب سبزه خوش بود نوشیدن
< رباعی شمارهٔ ۳۳
رباعی شمارهٔ ۳۱ >