ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا
بیرون تو برگ و باغ زرد است بیا
عالم بیتو غبار و گرد است بیا
این مجلس عیش بیتو سرد است بیا
< رباعی شمارهٔ ۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۳ >
