ای دل تا ریش و خسته میدارندت
دیوانه و پای بسته میدارندت
مانندهٔ دانهای که مغزی داری
پیوسته از آن شکسته میدارندت
< رباعی شمارهٔ ۱۹۰
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ >
