با روز بجنگیم که چون روز گذشت
چون سیل به جویبار و چون باد بدشت
امشب بنشینیم چون آن مه بگرفت
تا روز همی زنیم طاس و لب طشت
< رباعی شمارهٔ ۲۲۸
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ >
