بازآی که یار بر سر پیمانست
از مهر تو برنگشت صد چندانست
تو بر سر مهری که ترا یکجانست
او چون باشد که جان جان جانست
< رباعی شمارهٔ ۲۲۹
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ >
