گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت
بیغم بود آنکه عشق محکم بگرفت
یک ذره نگر که پای در عشق بکوفت
وان ذره جهان شد که دو عالم بگرفت
< رباعی شمارهٔ ۳۷۴
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ >
