چون روز وصال یار ما نیست پدید
اندک اندک ز عشق باید ببرید
میگفت دلم که این محالست محال
سر پیش فکنده زیر لب میخندید
< رباعی شمارهٔ ۶۴۰
رباعی شمارهٔ ۶۳۸ >
