حمایت از گنج‌نما




 

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵

تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم

چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم

ارواح ترا سجده‌کنان میگویند

چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم