- قطعه شمارهٔ ۱ : خداوندا از افراط شراب شرب دوشینه
- قطعه شمارهٔ ۲ : خواجه از فرط بزرگی همچو *** شد که دماغ
- قطعه شمارهٔ ۳ : ای سکندر دولتی کاوصاف لطفت دم به دم
- قطعه شمارهٔ ۴ : یک حدیثم یادگارست از پدر
- قطعه شمارهٔ ۵ : دوش چون در تتق غیب بخوابانیدم
- قطعه شمارهٔ ۶ : خداوندا چنین شهری که از آب و هوا خاکش
- قطعه شمارهٔ ۷ : هوس مملکت چرا نبود
- قطعه شمارهٔ ۸ : بر آستان رفیع خدایگان جهان
- قطعه شمارهٔ ۹ : آصف ثانی رشیدالحق والدین آنکه هست
- قطعه شمارهٔ ۱۰ : به سال هفتصد و هفتاد و پنج گشت خراب
- قطعه شمارهٔ ۱۱ : شنودم که می‌گفت بشوده به شیخ
- قطعه شمارهٔ ۱۲ : جهان جود و مروت سپهر فضل و کرم
- قطعه شمارهٔ ۱۳ : ای خداوندی که پر شد گنبد فیروزه رنگ
- قطعه شمارهٔ ۱۴ : ای عذار تو از آفتاب تا بی یافت
- قطعه شمارهٔ ۱۵ : چشم و چراغ شرع که ذات منورت
- قطعه شمارهٔ ۱۶ : ای سرفراز شهی کز بن دندان چو خلال
- قطعه شمارهٔ ۱۷ : به نسب نیست نسبت مردم
- قطعه شمارهٔ ۱۸ : تاج بخش خسروان شاهی کز آب تیغ او
- قطعه شمارهٔ ۱۹ : شهی که شنقر عنقا شکار او را ماه
- قطعه شمارهٔ ۲۰ : زهی آصف کز صفاتی کز کفایت
- قطعه شمارهٔ ۲۱ : الا ای آفتاب مشرق فضل
- قطعه شمارهٔ ۲۲ : ای جهانگیری که وقت رفتن و باز آمدن
- قطعه شمارهٔ ۲۳ : تا مادر زمانه بتایید نه پدر
- قطعه شمارهٔ ۲۴ : پادشاها ز عمر خویش مرا
- قطعه شمارهٔ ۲۵ : دادند اشتری دو سه نواب شه مرا
- قطعه شمارهٔ ۲۶ : می که نفع است درو در خوردست
- قطعه شمارهٔ ۲۷ : دیدن خواجگان بلایی بود
- قطعه شمارهٔ ۲۸ : دیدمش دوش رخ تراشیده
- قطعه شمارهٔ ۲۹ : شاها یقین که مدح و ثنای تو برترست
- قطعه شمارهٔ ۳۰ : چون به قشلاق قرا باغ آمدیم
- قطعه شمارهٔ ۳۱ : پادشاها خواست کردن جانم استقبال تو
- قطعه شمارهٔ ۳۲ : بلقیس ثانی ای که صد پایه رای تو
- قطعه شمارهٔ ۳۳ : صاحب قران دور فلک خواجه تاج الدین
- قطعه شمارهٔ ۳۴ : ایا سحاب نوالی که ابر دریا دل
- قطعه شمارهٔ ۳۵ : پادشاها مهد عالی می‌رود سوی شکار
- قطعه شمارهٔ ۳۶ : ای جهانبشخ جوانبختی که اهل فضا را
- قطعه شمارهٔ ۳۷ : وزیرا جهان قحبه بی وفاست
- قطعه شمارهٔ ۳۸ : خواجه از قول باز می‌گردد
- قطعه شمارهٔ ۳۹ : ز پیری جهان دیده کردم سوالی
- قطعه شمارهٔ ۴۰ : مشیر ملک و صلاح زمانه عزالدین
- قطعه شمارهٔ ۴۱ : صدر عالی، کمال دولت و دین
- قطعه شمارهٔ ۴۲ : پادشاها صبوح دولت تو
- قطعه شمارهٔ ۴۳ : ای خیام دولتت برکنده دور آسمان
- قطعه شمارهٔ ۴۴ : کنار حرص الا پر کجا توانی کرد
- قطعه شمارهٔ ۴۵ : ای وجودت سبب راحت و آسایش خلق
- قطعه شمارهٔ ۴۶ : ای یاد حضرتت چو قدح مایه نشاط
- قطعه شمارهٔ ۴۷ : خدایگان وزیران ملک آصف عهد
- قطعه شمارهٔ ۴۸ : شها قمری طوق‌دار تو آمد
- قطعه شمارهٔ ۴۹ : ایا شاهی که بر الواح گردون
- قطعه شمارهٔ ۵۰ : دیدی که محمد مظفر
- قطعه شمارهٔ ۵۱ : سپهر فضل و هنر شمس دین که شمس و قمر
- قطعه شمارهٔ ۵۲ : ای شهنشاهی که این چرخ مقوس روز رزم
- قطعه شمارهٔ ۵۳ : هدهد نامه رسان تاج کرامت بر سر
- قطعه شمارهٔ ۵۴ : میر مسعود پیر گشت و هنوز
- قطعه شمارهٔ ۵۵ : ایا کریم نهادی که پیش نعمت تو
- قطعه شمارهٔ ۵۶ : همنشین بدان مباش که نیک
- قطعه شمارهٔ ۵۷ : من که باشم که شوی رنجه به پرسیدن من
- قطعه شمارهٔ ۵۸ : ای صاحبی که صاحب دیوان چرخ را
- قطعه شمارهٔ ۵۹ : فراز تخت معانی چو کوس فضل زنم
- قطعه شمارهٔ ۶۰ : ای امیری که شهسوار فلک
- قطعه شمارهٔ ۶۱ : شاها مرا به اسبی موعود کرده بودی
- قطعه شمارهٔ ۶۲ : کریما گوش کن گفتار نغزم
- قطعه شمارهٔ ۶۳ : سحاب بهر یمین پادشاه روی زمین
- قطعه شمارهٔ ۶۴ : ای شهنشاهی جوانبختی که در معراج جاه
- قطعه شمارهٔ ۶۵ : گر چو گل خواهی که باشی سرخ روی
- قطعه شمارهٔ ۶۶ : ایا ستاره سپاهی که آب شمشیرت
- قطعه شمارهٔ ۶۷ : گر چه از اندیشه این واقعه
- قطعه شمارهٔ ۶۸ : ستاره کوکبه شاها که بنده از دل و جان
- قطعه شمارهٔ ۶۹ : پادشاها بندگان درگه احسان تو
- قطعه شمارهٔ ۷۰ : نوکران میر حاج اختچی
- قطعه شمارهٔ ۷۱ : عقل را گفتم که عمری پیش ازین چوپانیان
- قطعه شمارهٔ ۷۲ : خسروا این امیر کرمان چند
- قطعه شمارهٔ ۷۳ : صد را نوکرانت ز برو زیر شدند
- قطعه شمارهٔ ۷۴ : یا رب این قوم چه دم سرد و چه افسرده
- قطعه شمارهٔ ۷۵ : خسروا نایبان استیفا
- قطعه شمارهٔ ۷۶ : آنانکه مقربان شاهند
- قطعه شمارهٔ ۷۷ : ای خداوندی که پیش طبع فیاضت سحاب
- قطعه شمارهٔ ۷۸ : خسروا یاد می‌کنم هر دم
- قطعه شمارهٔ ۷۹ : ای مرغ جان طلب کن ازین آتشین قفس
- قطعه شمارهٔ ۸۰ : شاها وزرایی که امینان امیرند
- قطعه شمارهٔ ۸۱ : دین پناها کی روا باشد که خلق از مستزاد
- قطعه شمارهٔ ۸۲ : ای خسروی که دست و دل کامگار تو
- قطعه شمارهٔ ۸۳ : اول آن است که چون نیت عزلت دارد
- قطعه شمارهٔ ۸۴ : نفس من اگر چه جانبخش است
- قطعه شمارهٔ ۸۵ : هلال غره دولت وجیه دولت و دین
- قطعه شمارهٔ ۸۶ : خدایگانا چو شد اشارتت که رهی
- قطعه شمارهٔ ۸۷ : چون سر چاه بلا باز شود بر یعقوب
- قطعه شمارهٔ ۸۸ : دیگر از خرج پرو دخل کمش چندی قرض
- قطعه شمارهٔ ۸۹ : ای جوانبختی که در ایام عدلت باد صبح
- قطعه شمارهٔ ۹۰ : ای وزیری که فلک حلقه به گوش در توست
- قطعه شمارهٔ ۹۱ : ایا شهی که غبار سپاه منصورت
- قطعه شمارهٔ ۹۲ : ای وزیری که دلت همت اگر در بندد
- قطعه شمارهٔ ۹۳ : دیگر آن است که محبوب جهان سقری شاه
- قطعه شمارهٔ ۹۴ : شبی زبان فصاحت ز منهیان خرد
- قطعه شمارهٔ ۹۵ : ایا سحاب نوالی که از صریر قلم
- قطعه شمارهٔ ۹۶ : شها که بود که از فیض بخشش تو بدو
- قطعه شمارهٔ ۹۷ : ایا شمع جمع و چراغ ملوک
- قطعه شمارهٔ ۹۸ : پادشاها عالم از انصاف تو معمور شد
- قطعه شمارهٔ ۹۹ : کدام پیک مبارک قدم دعای مرا
- قطعه شمارهٔ ۱۰۰ : طریق نیست سفارش به آسمان کردن
- قطعه شمارهٔ ۱۰۱ : شتر وابچه دیار عرب
- قطعه شمارهٔ ۱۰۲ : خسرو اخاک درگه تو مرا
- قطعه شمارهٔ ۱۰۳ : اگر هزار گنه بنده‌ای کند نبود
- قطعه شمارهٔ ۱۰۴ : پریر روز به حمام در فقیری را
- قطعه شمارهٔ ۱۰۵ : آنکه از کبر، یک وجب می‌دید
- قطعه شمارهٔ ۱۰۶ : ای شهنشاهی که از بهر صلاح مملکت
- قطعه شمارهٔ ۱۰۷ : کرا مجال بود کز زبان همچومنی
- قطعه شمارهٔ ۱۰۸ : عاشثی شمعا از آن رو چون منت
- قطعه شمارهٔ ۱۰۹ : خورده بودم غصه بسیار و طبعم بسته بود
- قطعه شمارهٔ ۱۱۰ : از آبله جرب تن من
- قطعه شمارهٔ ۱۱۱ : گر سر ترک کلاه فقر داری ای فقیر
- قطعه شمارهٔ ۱۱۲ : قوی و بزرگ و سرافراز و سرخ رو ناگه
- قطعه شمارهٔ ۱۱۳ : ای جهانبخشی که روز و شب چو نور آفتاب
- قطعه شمارهٔ ۱۱۴ : ای وزیری که ملک جاه تو راست
- قطعه شمارهٔ ۱۱۵ : ماه گردون سلطنت ناگاه
- قطعه شمارهٔ ۱۱۶ : دارای شرق و غرب که جود و وقار تو
- قطعه شمارهٔ ۱۱۷ : دوش با من خرد از روی نصیحت می‌گفت
- قطعه شمارهٔ ۱۱۸ : پناه زمره اسلام تاج دولت و دین
- قطعه شمارهٔ ۱۱۹ : اکمل دولت و دین ای شرف منصب تو
- قطعه شمارهٔ ۱۲۰ : وجیه دین محمد امیر اسماعیل
- قطعه شمارهٔ ۱۲۱ : نظام واسطه عقد گوهر آدم
- قطعه شمارهٔ ۱۲۲ : صاحب عادل کمال الدین حسن
- قطعه شمارهٔ ۱۲۳ : خدایگانا از حد گذشت و بی مر شد
- قطعه شمارهٔ ۱۲۴ : شاها از میان جان و دل بیگاه و گاه
- قطعه شمارهٔ ۱۲۵ : صاحب قران مملکت ای آصفی که هست
- قطعه شمارهٔ ۱۲۶ : ای خداوندی که هر روز از درت
- قطعه شمارهٔ ۱۲۷ : ای کریمی که چون نسیم سحر
- قطعه شمارهٔ ۱۲۸ : ای خداوندی که از دریای خاطر دم به دم
- قطعه شمارهٔ ۱۲۹ : گر خسیسی زیر بالا کرد و بالایت نشست
- قطعه شمارهٔ ۱۳۰ : آصف کفایتا لطف و رافتت
- قطعه شمارهٔ ۱۳۱ : خسرو شمس و غرب شمس الدین
- قطعه شمارهٔ ۱۳۲ : ای صاحبی که از شرف مدح ذات تو
- قطعه شمارهٔ ۱۳۳ : ای وزیری که از خدا همه وقت
- قطعه شمارهٔ ۱۳۴ : خسرو یم یمین امیر علی
- قطعه شمارهٔ ۱۳۵ : زاهد بگ آفتاب سلاطین شرق و غرب
- قطعه شمارهٔ ۱۳۶ : مردم چشم وزارت، مرکز دور وجود
- قطعه شمارهٔ ۱۳۷ : پادشاها هر چه گوید پادشه باشد صواب
- قطعه شمارهٔ ۱۳۸ : شاعری سحر آفرینم، ساحری معجز نما
- قطعه شمارهٔ ۱۳۹ : ای ز حیای گوهر پاک تو
- قطعه شمارهٔ ۱۴۰ : ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار
- قطعه شمارهٔ ۱۴۱ : جهان مجد و معالی رشید دولت و دین
- قطعه شمارهٔ ۱۴۲ : میر سید می‌شناسی بنده را
- قطعه شمارهٔ ۱۴۳ : حبذا صدر صفحه‌ای که به است
- قطعه شمارهٔ ۱۴۴ : صورت لطف الهی شرف ملت و دین
- قطعه شمارهٔ ۱۴۵ : هر چه تا غایت به نام او مقرر بوده است
- قطعه شمارهٔ ۱۴۶ : چشم من جای تو بود ای نور چشم
- قطعه شمارهٔ ۱۴۷ : صاحب سلطان نشان دستور اعظم شمس الدین
- قطعه شمارهٔ ۱۴۸ : همی خرید خر و گاو و گوسفند و گله
- قطعه شمارهٔ ۱۴۹ : موجب جمعیت نجوم به عقرب
- قطعه شمارهٔ ۱۵۰ : ای تاج سر همه افاضل
- قطعه شمارهٔ ۱۵۱ : بر بتان، حسن و جوانی مفروش
- قطعه شمارهٔ ۱۵۲ : محیط کوه و قار آفتاب ابر عطا
- قطعه شمارهٔ ۱۵۳ : در ره بغداد کز هر جانبی
- قطعه شمارهٔ ۱۵۴ : ای وزیری که گر ز کلک تو ابر
- قطعه شمارهٔ ۱۵۵ : ایا دریای جود و کان همت
- قطعه شمارهٔ ۱۵۶ : ز دور دایره این محیط پرگاری
- قطعه شمارهٔ ۱۵۷ : ایا کار و بار اعتباری نداری
- قطعه شمارهٔ ۱۵۸ : به حق المعرفت هر کس چه داند کازر و نی را
- قطعه شمارهٔ ۱۵۹ : چو بر طلول دیار حبیب بگذشتم
- قطعه شمارهٔ ۱۶۰ : هر که خواهد که بود پیش سلاطین بر پای
- قطعه شمارهٔ ۱۶۱ : مرحبا ای آصف جم قدر کیوان رفعتم
- قطعه شمارهٔ ۱۶۲ : سپهرا من از شادیت غارغم
- قطعه شمارهٔ ۱۶۳ : جهنمی زنک زن .......