- غزل ۱ : ثنا و حمد بی‌پایان خدا را
- غزل ۲ : ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را
- غزل ۳ : ای که انکار کنی عالم درویشان را
- غزل ۴ : غافلند از زندگی مستان خواب
- غزل ۵ : دریغ صحبت دیرین و حق دید و شناخت
- غزل ۶ : ای یار ناگزیر که دل در هوای تست
- غزل ۷ : مقصود عاشقان دو عالم لقای تست
- غزل ۸ : درد عشق از تندرستی خوشترست
- غزل ۹ : منزل عشق از جهانی دیگرست
- غزل ۱۰ : فلک با بخت من دایم به کینست
- غزل ۱۱ : آن را که جای نیست همه شهر جای اوست
- غزل ۱۲ : آن به که چون منی نرسد در وصال دوست
- غزل ۱۳ : به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
- غزل ۱۴ : از جان برون نیامده جانانت آرزوست
- غزل ۱۵ : هر که هر بامداد پیش کسیست
- غزل ۱۶ : خوشتر از دوران عشق ایام نیست
- غزل ۱۷ : چون عیش گدایان به جهان سلطنتی نیست
- غزل ۱۸ : تن آدمی شریفست به جان آدمیت
- غزل ۱۹ : صبحدمی که برکنم، دیده به روشناییت
- غزل ۲۰ : دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
- غزل ۲۱ : نادر از عالم توحید کسی برخیزد
- غزل ۲۲ : ذوق شراب انست، وقتی اگر بباشد
- غزل ۲۳ : نه هر چه جانورند آدمیتی دارند
- غزل ۲۴ : بیفکن خیمه تا محمل برانند
- غزل ۲۵ : اگر خدای نباشد ز بنده‌ای خشنود
- غزل ۲۶ : شرف نفس به جودست و کرامت به سجود
- غزل ۲۷ : بسیار سالها به سر خاک ما رود
- غزل ۲۸ : وقت آنست که ضعف آید و نیرو برود
- غزل ۲۹ : روی در مسجد و دل ساکن خمار چه سود؟
- غزل ۳۰ : هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود
- غزل ۳۱ : از صومعه رختم به خرابات برآرید
- غزل ۳۲ : تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار
- غزل ۳۳ : ره به خرابات برد، عابد پرهیزگار
- غزل ۳۴ : گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
- غزل ۳۵ : هر که با یار آشنا شد گو ز خود بیگانه باش
- غزل ۳۶ : گر مرا دنیا نباشد خاکدانی گو مباش
- غزل ۳۷ : صاحبا عمر عزیزست غنیمت دانش
- غزل ۳۸ : ای روبهک چرا ننشینی به جای خویش
- غزل ۳۹ : برخیز تا تفرج بستان کنیم و باغ
- غزل ۴۰ : عمرها در سینه پنهان داشتیم اسرار دل
- غزل ۴۱ : دوش در صحرای خلوت گوی تنهایی زدم
- غزل ۴۲ : بر سر آنم که پای صبر در دامن کشم
- غزل ۴۳ : در میان صومعه سالوس پر دعوی منم
- غزل ۴۴ : باد گلبوی سحر خوش می‌وزد خیز ای ندیم
- غزل ۴۵ : ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم
- غزل ۴۶ : ساقیا می ده که ما دردی کش میخانه‌ایم
- غزل ۴۷ : خرما نتوان خوردن ازین خار که کشتیم
- غزل ۴۸ : خداوندی چنین بخشنده داریم
- غزل ۴۹ : تو پس پرده و ما خون جگر می‌ریزیم
- غزل ۵۰ : برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
- غزل ۵۱ : برخیز تا طریق تکلف رها کنیم
- غزل ۵۲ : خلاف راستی باشد، خلاف رای درویشان
- غزل ۵۳ : عشقبازی چیست سر در پای جانان باختن
- غزل ۵۴ : ای به باد هوس درافتاده
- غزل ۵۵ : شبی در خرقه رندآسا، گذر کردم به میخانه
- غزل ۵۶ : ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی
- غزل ۵۷ : آستین بر روی و نقشی در میان افکنده‌ای
- غزل ۵۸ : چو کسی درآمد از پای و تو دستگاه داری
- غزل ۵۹ : یارب از ما چه فلاح آید اگر تو نپذیری
- غزل ۶۰ : هر روز باد می‌برد از بوستان گلی
- غزل ۶۱ : پاکیزه روی را که بود پاکدامنی
- غزل ۶۲ : اگر لذت ترک لذت بدانی
- غزل ۶۳ - این غزل در تذکرهٔ مرآت الخیال امیر علیخان سودی به نام شیخ سعدی است: : بربود دلم در چمنی سرو روانی
- غزل ۶۴ : یاری آنست که زهر از قبلش نوش کنی
- غزل ۶۵ : مبارک ساعتی باشد که با منظور بنشینی