- قصیدهٔ شمارهٔ ۱ : شکر و سپاس و منت و عزت خدای را
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان : اگر مطالعه خواهد کسی بهشت برین را
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در ستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه : آن روی بین که حسن بپوشید ماه را
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در وداع شاه جهان سعدبن ابی‌بکر : رفتی و صدهزار دلت دست در رکیب
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در وصف بهار : علم دولت نوروز به صحرا برخاست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - موعظه و نصیحت : هران نصیبه که پیش از وجود ننهادست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - موعظه و نصیحت : ایهاالناس جهان جای تن آسانی نیست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - اندرز و نصیحت : خوشست عمر دریغا که جاودانی نیست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در ستایش اتابک محمد : بناز ای خداوند اقبال سرمد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در نصیحت و ستایش : جهان بر آب نهادست و زندگی بر باد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - در ستایش حضرت رسول (ص) : چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - توحید : فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ : هر چیز کزان بتر نباشد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - وله فی مدح ابش بنت سعد : فلک را این همه تمکین نباشد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - برگشت به شیراز : سعدی اینک به قدم رفت و به سر باز آمد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در ستایش حضرت رسول (ص) : ماه فروماند از جمال محمد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در ستایش قاضی رکن‌الدین : بسا نفس خردمندان که در بند هوا ماند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان : کدام باغ به دیدار دوستان ماند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - وله فی مدح اتابک مظفرالدین سلجوقشاه : چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ : کسی که او نظر مهر در زمانه کند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی : احمدالله تعالی که به ارغام حسود
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در ستایش اتابک سعدبن ابوبکر بن سعدبن زنگی بن مودود : مطرب مجلس بساز زمزمهٔ عود
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - قصیده : تو را ز دست اجل کی فرار خواهد بود
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - تنبیه و موعظت : روزی که زیر خاک تن ما نهان شود
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در وصف بهار : بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان : به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - مطلع دوم : کجا همی رود این شاهد شکر گفتار؟
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - در مدح امیر انکیانو : بس بگردید و بگردد روزگار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - تغزل در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان : نظر دریغ مدار از من ای مه منظور
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - نصیحت : ای دل به کام خویش جهان را تو دیده گیر
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در وصف شیراز : خوشا سپیده‌دمی باشد آنکه بینم باز
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در لیلةالبراة فرموده‌است : شبی چنین در هفت آسمان به رحمت باز
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در مدح امیر سیف‌الدین (محمد) : شکر و فضل خدای غزوجل
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در ستایش علاء الدین جوینی صاحب دیوان : هر آدمی که نظر با یکی ندارد و دل
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در تنبیه و موعظه : ان هوی النفس یقد العقال
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - پند و موعظة : توانگری نه به مالست پیش اهل کمال
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در ستایش امیرانکیانو : بسی صورت بگردیدست عالم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در تهنیت اتابک مظفرالدین سلجوقشاه ابن سلغر : خدای را چه توان گفت شکر فضل و کرم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - بازگردیدن پادشاه اسلام از سفر عراق : المنةلله که نمردیم و بدیدیم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ : جهان بگشتم و آفاق سر به سر دیدم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - تغزل و ستایش صاحب دیوان : من آن بدیع صفت را به ترک چون گویم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در انتقال دولت از سلغریان به قوم دیگر : این منتی بر اهل زمین بود از آسمان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در وداع ماه رمضان : برگ تحویل می‌کند رمضان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح شمس‌الدین حسین علکانی : تمام گشت و مزین شد این خجسته مکان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان : شکر به شکر نهم در دهان مژده دهان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - مطلع دوم : تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ - در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی : ای محافل را به دیدار تو زین
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در ستایش صاحب دیوان : تبارک الله از آن نقشبند ماء مهین
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ - در ستایش ملکه ترکان خاتون : ای بیش از آنکه در قلم آید ثنای تو
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ - درستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه : در بهشت گشادند در جهان ناگاه
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - پند : ای که پنجاه رفت و در خوابی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - پند و اندرز : به نوبت‌اند ملوک اندرین سپنج سرای
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۳ - در ستایش ترکان خاتون و پسرش اتابک محمد : چه دعا گویمت ای سایهٔ میمون همای
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - در ستایش : به خرمی و به خیر آمدی و آزادی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در پند و اندرز : ای نفس اگر به دیدهٔ تحقیق بنگری
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در پند و ستایش : بزن که قوت بازوی سلطنت داری
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در ستایش : گرین خیال محقق شود به بیداری
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۸ - در ستایش ابوبکر بن سعد : وجودم به تنگ آمد از جور تنگی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در ستایش امیر انکیانو : دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - تنبیه و موعظت : دریغ روز جوانی و عهد برنایی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - تغزل و ستایش صاحب دیوان : شبی و شمعی و گوینده‌ای و زیبایی