- شمارهٔ ۱ : ای پاکی تو منزّه از هر پاکی
- شمارهٔ ۲ : در وصفِ تو، عقل، طبعِ دیوانه گرفت
- شمارهٔ ۳ : ای هشت بهشت، یک نثارِ درِ تو
- شمارهٔ ۴ : وصفت نه به اندازهٔ عقلِ کَهُن است
- شمارهٔ ۵ : جان، محو شد و به هیچ رویت نشناخت
- شمارهٔ ۶ : دل زنده شود کز تو حیاتی طلبد
- شمارهٔ ۷ : عقلی که جهان کمینه سرمایهٔ اوست
- شمارهٔ ۸ : وصف تو که سرگشتهٔ او هر فلکی است
- شمارهٔ ۹ : بر وصف تو دستِ عقل دانانرسد
- شمارهٔ ۱۰ : ای از تو فلک بی خور و بی خواب شده
- شمارهٔ ۱۱ : خورشید، که او زیر و زبر میگردد
- شمارهٔ ۱۲ : عالم که فنای محض، سرمایهٔ اوست
- شمارهٔ ۱۳ : هر دل که ز لطف تو نشان یابد باز
- شمارهٔ ۱۴ : هر نقطه که در دایرهٔ قسمت تست
- شمارهٔ ۱۵ : هم گوهر بحر لطف بیپایانی
- شمارهٔ ۱۶ : نه عقل به کُنْهِ لایزال تو رسد
- شمارهٔ ۱۷ : نه عقل، بدان حضرت جاوید رسد
- شمارهٔ ۱۸ : آنجا که تویی هیچ مبارز نرسد
- شمارهٔ ۱۹ : نه لایق کوی تست سیری که بود
- شمارهٔ ۲۰ : گر با تو به هم دگر نباشد چه بود
- شمارهٔ ۲۱ : ای غیر تو درهمه جهان موئی نه
- شمارهٔ ۲۲ : کس نیست که در دو کون ما دون تونیست
- شمارهٔ ۲۳ : ای پیش تو صد هزار جان یک سرِ‌موی
- شمارهٔ ۲۴ : در وصف تو عقل و دانش مانرسد
- شمارهٔ ۲۵ : در معرفت تو دم زدن نقصان است
- شمارهٔ ۲۶ : گردون زتو، بی سر و بنی بیش نبود
- شمارهٔ ۲۷ : یک لحظه که در گفت و شنید آئی تو
- شمارهٔ ۲۸ : بی تو به وجود آرمیدن نتوان
- شمارهٔ ۲۹ : از بس که در انتظار تو گردون گشت
- شمارهٔ ۳۰ : در مُلکتِ تو نیست دویی، ای همه تو
- شمارهٔ ۳۱ : یا رب! همه اسرار، تو میدانی تو
- شمارهٔ ۳۲ : ذاتت ز ازل تا به ابد قائم بس
- شمارهٔ ۳۳ : کو عقل که در ره تو پوید آخر
- شمارهٔ ۳۴ : ای عین بقا! در چه بقائی که نهای
- شمارهٔ ۳۵ : در ذات تو سالها سخن راندهایم
- شمارهٔ ۳۶ : در راه تو معرفت خطا دانستیم
- شمارهٔ ۳۷ : کو چشم که ذرّهای جمالت بیند
- شمارهٔ ۳۸ : اسرار تو در حروف نتواند بود
- شمارهٔ ۳۹ : ای آن که ز کفر، دین، تو بیرون آری
- شمارهٔ ۴۰ : عالم که پر از حکمتِ تو میبینم
- شمارهٔ ۴۱ : ای رحمت و جودِ بینهایت از تو
- شمارهٔ ۴۲ : ای شمّهٔ لطف تو بهشت افروزی
- شمارهٔ ۴۳ : هم بر کف ودود، مُلْک بتوانی راند
- شمارهٔ ۴۴ : ای آن که کمال خرده دانان دانی
- شمارهٔ ۴۵ : ای آن که به حکم، ملک میرانی تو
- شمارهٔ ۴۶ : جان حمد تو از میانِ جان میگوید
- شمارهٔ ۴۷ : گر دست دهد غم تو یک دم، آن به
- شمارهٔ ۴۸ : هم در بر خود خواندگان داری تو
- شمارهٔ ۴۹ : ای گم شده دیوانه وعاقل، در تو
- شمارهٔ ۵۰ : هم عقل ز کُنْه تو نشان میجوید
- شمارهٔ ۵۱ : چون نیست کسی در دو جهان دمسازت
- شمارهٔ ۵۲ : چون حاضر غایبی فغان بر چه نهم
- شمارهٔ ۵۳ : ای خلق دو کون ذکر گویندهٔ تو
- شمارهٔ ۵۴ : ای آن که چنانکه مصلحت میدانی
- شمارهٔ ۵۵ : چون ذُلِّ من از من است و چون عزّ از تو
- شمارهٔ ۵۶ : گه تحفه به نالهٔ سحرگاه دهی
- شمارهٔ ۵۷ : در ملک دو کون پادشاهی میکن
- شمارهٔ ۵۸ : ای در دلِ من نشسته جانی یا نه
- شمارهٔ ۵۹ : ملکِ غم تو هر دو جهان بیش ارزد
- شمارهٔ ۶۰ : جانا دایم میان جان بودی تو
- شمارهٔ ۶۱ : هر قطره به کُنْهِ دُرِّ دریا نرسد
- شمارهٔ ۶۲ : سی سال به صد هزار تک بدویدیم
- شمارهٔ ۶۳ : کردم تک و پوی بی عدد بسیاری
- شمارهٔ ۶۴ : ای خورده غم تو یک به یک چندینی
- شمارهٔ ۶۵ : جانها چو ز شوق تو بسوزند همه
- شمارهٔ ۶۶ : جان از طلب روی تو آبی گردد
- شمارهٔ ۶۷ : دل خون کن اگر سَرِ بلای تو نداشت
- شمارهٔ ۶۸ : کاری که ورای کفر و دین میدانم
- شمارهٔ ۶۹ : هرجان که طریق پردهٔ راز نیافت
- شمارهٔ ۷۰ : از سرِّ تو هر که با نشان خواهد بود
- شمارهٔ ۷۱ : گم گشتن خود، از تونشان بس بودم
- شمارهٔ ۷۲ : بی یادِ تو دل چو سایه در خورشید است
- شمارهٔ ۷۳ : چون مونسِ من ز عالم اندوه تو بود
- شمارهٔ ۷۴ : ای عقل شده در صفت ذات تو پست
- شمارهٔ ۷۵ : چون عفو تو میتوان مسلم کردن
- شمارهٔ ۷۶ : گر فضلِ تو عقل را یقین مینشود
- شمارهٔ ۷۷ : یک ذره هدایتِ تو میباید و بس
- شمارهٔ ۷۸ : چون دردِ تو چاره ساز آمد جان را
- شمارهٔ ۷۹ : جانا که به جای تو تواند بودن
- شمارهٔ ۸۰ : من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
- شمارهٔ ۸۱ : چون بیخبرم که چیست تقدیر مرا
- شمارهٔ ۸۲ : نه در صفِ صادقان قراری دارم
- شمارهٔ ۸۳ : یا رب ما را راندهٔ درگاه مکن
- شمارهٔ ۸۴ : روئی که به روز پنج ره میشوئیم
- شمارهٔ ۸۵ : زان روز که از عدم پدید آمدهایم
- شمارهٔ ۸۶ : یا رب چو به صد زاری زار آمدهایم
- شمارهٔ ۸۷ : ای دایرهٔ حکم تو سرگردانی
- شمارهٔ ۸۸ : ای آن که همه گشایش بندِ منی
- شمارهٔ ۸۹ : سیر این دل خسته کی شود ازتو مرا
- شمارهٔ ۹۰ : ای جانِ من سوخته دل زندهٔ تو
- شمارهٔ ۹۱ : یا رب تو مرا مدد کن از یارِی خویش
- شمارهٔ ۹۲ : از هیبت تو این دل غم خواره بسوخت
- شمارهٔ ۹۳ : ای یادِ تو مرهم دل خستهٔ من
- شمارهٔ ۹۴ : یا رب غم تو چگونه تقدیر کنم
- شمارهٔ ۹۵ : هم حلهٔ فضل در برم میداری
- شمارهٔ ۹۶ : ای بندگی تو پادشاهی کردن
- شمارهٔ ۹۷ : یا رب جان را بیم گنه کاران هست
- شمارهٔ ۹۸ : گر من به هزار اهرمن مانم باز
- شمارهٔ ۹۹ : ای در هر دم دو صد جهان پر چاره
- شمارهٔ ۱۰۰ : جان دردو جهان کسی بجای تو نداشت
- شمارهٔ ۱۰۱ : هم درد توام مایهٔ درمان بودست
- شمارهٔ ۱۰۲ : یا رب! برهان زنفس دشمن صفتم
- شمارهٔ ۱۰۳ : تا چند تنم پردهٔ بیچارگیم
- شمارهٔ ۱۰۴ : چون جملهٔ راه، کاروان من و تست
- شمارهٔ ۱۰۵ : کو دل که بلای روزگارِ تو کشد
- شمارهٔ ۱۰۶ : یا رب به حجاب زین جهانم نبری
- شمارهٔ ۱۰۷ : میآیم و با دلی سیه میآیم
- شمارهٔ ۱۰۸ : یا رب چو مرا ز نفسِ خود سود نبود
- شمارهٔ ۱۰۹ : ای هفت زمین و آسمانها ز تو پُر
- شمارهٔ ۱۱۰ : گر من زگنه توبه کنم بسیاری
- شمارهٔ ۱۱۱ : نه در بتری نه در بهی میمیرم