- شمارهٔ ۱ : دیده تحمل نمی‌کند نظرت را
- شمارهٔ ۲ : عشق سلطان کرد بر ملک سخن رانی مرا
- شمارهٔ ۳ : گر سایهٔ جمال تو افتد بر آفتاب
- شمارهٔ ۴ : برون زین جهان یک جهانی خوش است
- شمارهٔ ۵ : دنیا که من و تو را مکان است
- شمارهٔ ۶ : بیا بلبل که وقت گفتن تست
- شمارهٔ ۷ : آن خداوندی که عالم آن اوست
- شمارهٔ ۸ : که کرد در عسل عشق آن نگار انگشت
- شمارهٔ ۹ : درین دور احسان نخواهیم یافت
- شمارهٔ ۱۰ : ای که ز من می‌کنی سؤال حقیقت
- شمارهٔ ۱۱ : ای مرد فقر! هست تو را خرقهٔ تو تاج
- شمارهٔ ۱۲ - هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد : هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد
- شمارهٔ ۱۳ : چه خواهد کرد با شاهان ندانم
- شمارهٔ ۱۴ : خسروا خلق در ضمان تواند
- شمارهٔ ۱۵ : هر که همچون من و تو از عدم آمد به وجود
- شمارهٔ ۱۶ : کم خور غم تنی که حیاتش به جان بود
- شمارهٔ ۱۷ : در عجبم تا خود آن زمان چه زمان بود
- شمارهٔ ۱۸ : حسن هر جا که در جهان برود
- شمارهٔ ۱۹ : چو دلبرم سر درج مقال بگشاید
- شمارهٔ ۲۰ : ای قوم درین عزا بگریید
- شمارهٔ ۲۱ : ای صبا گر سوی تبریز افتدت روزی گذر
- شمارهٔ ۲۲ : ای ز لعل لب تو چاشنی قند و شکر
- شمارهٔ ۲۳ : من بلبلم و رخ تو گلزار
- شمارهٔ ۲۴ : چند گفتم که فراموش کنم صحبت یار
- شمارهٔ ۲۵ : ای بت سنگ دل و ای صنم سیم عذار
- شمارهٔ ۲۶ : ایا نموده ز یاقوت درفشان گوهر
- شمارهٔ ۲۷ : به نزد همت من خردی ای بزرگ امیر!
- شمارهٔ ۲۸ - فی التوحید الباری تعالی : ای پادشاه عالم، ای عالم خبیر
- شمارهٔ ۲۹ : ای پسر از مردم زمانه حذر گیر
- شمارهٔ ۳۰ : ما را به بوسه چون بگرفتیم در برش
- شمارهٔ ۳۱ : ایا ندیده ز قرآن دلت ورای حروف!
- شمارهٔ ۳۲ : ای جان تو مسافر مهمان سرای خاک!
- شمارهٔ ۳۳ : سزد که وزن نیارد به نزد گوهر سنگ
- شمارهٔ ۳۴ : ای که اندر ملک گفتی می‌نهم قانون عدل
- شمارهٔ ۳۵ : زهی بر جمال تو افشانده جان گل
- شمارهٔ ۳۶ : ای بلبل بوستان معقول
- شمارهٔ ۳۷ - این قصیدهٔ را برای شیخ اجل سعدی نوشت : به جای سخن گر به تو جان فرستم
- شمارهٔ ۳۸ : ایا نگار صدف سینهٔ گهر دندان
- شمارهٔ ۳۹ : دلا گر دولتی داری طلب کن جای درویشان
- شمارهٔ ۴۰ - این قصیدهٔ را برای شیخ اجل سعدی نوشت و فرستاد : نمی‌دانم که چون باشد به معدن زر فرستادن
- شمارهٔ ۴۱ : در شب زلف تو قمر دیدن
- شمارهٔ ۴۲ : زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن
- شمارهٔ ۴۳ : ای تو را در کار دنیا بوده دست افزار دین
- شمارهٔ ۴۴ : چو بگذشت از غم دنیا به غفلت روزگار تو
- شمارهٔ ۴۵ - و باز به سعدی فرستاده است : بسی نماند ز اشعار عاشقانهٔ تو
- شمارهٔ ۴۶ - فی نعت نبی اکرم «ص» : به سوی حضرت رسول‌الله
- شمارهٔ ۴۷ : ای هشت خلد را به یکی نان فروخته!
- شمارهٔ ۴۸ : منم یارا بدین سان اوفتاده
- شمارهٔ ۴۹ : زهی رخت به دلم رهنمای اندیشه
- شمارهٔ ۵۰ : عروس چمن راست زیور شکوفه
- شمارهٔ ۵۱ : ای ز عکس روی تو چون مه منور آینه
- شمارهٔ ۵۲ : زهی ز طرهٔ تو آفتاب در سایه
- شمارهٔ ۵۳ : ای دل بنه سر و مکش از کوی یار پای
- شمارهٔ ۵۴ - این قطعه را به دوست خود شیخ نور الدین فرزند شیخ محمود نوشت : با حسن چو لطف یار کردی،
- شمارهٔ ۵۵ : ای ز بازار جهان حاصل تو گفتاری
- شمارهٔ ۵۶ : دلبرا تا تو یار خویشتنی
- شمارهٔ ۵۷ : ملک دنیا و مردمان در وی
- شمارهٔ ۵۸ : ای صبا با دم من کن نفسی همراهی