این گلشن دهر عاقبت گلخن شد
هر دوست که بود جز خدا دشمن شد
جز مهر خدای هرچه در دل کشتم
حاصل اندوه و دانه صد خرمن شد
< رباعی شمارهٔ ۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۳ >
