ای داده غمت بباد جانم چو شمع
تا کی ز غمت اشک فشانم چون شمع؟
گر میکشیام بکش که خود را همگی
من با تو نهاده، در میانم چون شمع
< رباعی شمارهٔ ۹۰
رباعی شمارهٔ ۸۸ >
