تا کی پی هر نگار مهوش، سلمان،
گردی چو سر زلف مشوش، سلمان؟
گر طلعت شاهد قناعت بینی
زلفش به کف آر و خوش فروکش سلمان
< رباعی شمارهٔ ۱۱۲
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ >
