گر زخم خورم ز دست چون مرهم دوست
یا مغز برآیدم چو بادام از پوست
غیرت نگذاردم که نالم به کسی
تا خلق ندانند که منظور من اوست
< رباعی شمارهٔ ۲۶
رباعی شمارهٔ ۲۴ >
