هر سرو که در بسیط عالم باشد
شاید که به پیش قامتت خم باشد
از سرو بلند هرگز این چشم مدار
بالای دراز را خرد کم باشد
< رباعی شمارهٔ ۴۶
رباعی شمارهٔ ۴۴ >
