گویند مرو در پی آن سرو بلند
انگشت نمای خلق بودن تا چند؟
بیفایده پندم مده ای دانشمند
من چون نروم که میبرندم به کمند؟
< رباعی شمارهٔ ۵۹
رباعی شمارهٔ ۵۷ >
