چون میکشد آن طیرهٔ خورشید و مهم
من نیز به ذل و حیف تن در ندهم
باری دو سه بوسه بر دهانش بدهم
وانگه بکشد چو میکشد بر گنهم
< رباعی شمارهٔ ۱۱۲
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ >
