بگذشت بر آب چشم همچون جویم
پنداشت کزو مرحمتی میجویم
من قصهٔ خویشتن بدو چون گویم؟
ترکست و به چوگان بزند چون گویم
< رباعی شمارهٔ ۱۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ >
