یک روز به اتفاق صحرا من و تو
از شهر برون شویم تنها من و تو
دانی که من و تو کی به هم خوش باشیم؟
آنوقت که کس نباشد الا من و تو
< رباعی شمارهٔ ۱۲۵
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ >
