ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی
تا صورت حال دردمندان بینی
گر من به تو فرهاد صفت شیفتهام
عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی
< رباعی شمارهٔ ۱۴۵
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ >
