شاها سم اسبت آسمان میسپرد
از کید حسود و چشم بد غم نخورد
لیکن تو جهان فضل و جود و هنری
اسبی نتواند هر که کند او ببرد
< رباعی شمارهٔ ۱۳
رباعی شمارهٔ ۱۱ >
